Omgaan met verlies, ruimte geven aan emoties
Afscheid nemen hoort bij het leven. Dat kan afscheid van een dierbare zijn. Of afscheid van een stukje gezondheid. Van dingen die altijd vanzelfsprekend leken maar die je ineens niet meer kunt doen. Hoe ga je om met dat verlies en verdriet?
Natuurlijk hebben we binnen de huizen van Compartijn ook te maken met verlies. Een luisterend oor is dan gelukkig vaak dichtbij. Er is aandacht voor dit onderwerp. Rouwdeskundige Maria de Greef gaf onlangs een lezing over het thema. Speciaal voor bewoners, hun verwanten, teamleden en verwanten van oud-bewoners van Huize Groot Waardijn.
Rituelen
Maria verwoordde goed wat rouw kan doen. Op een fijne, laagdrempelige manier kon ze over dit verdrietige onderwerp praten. Er kwamen mooie gesprekken op gang. Door muziek en enkele gedichten durfden mensen die een dierbare waren verloren hun eigen verhaal te vertellen. “Zo vroeg ze ons bijvoorbeeld om na te denken over rituelen die we hadden. Door die te herhalen, herdenken we dierbaren en houden we ze dichtbij. De persoonlijke verhalen waren prachtig en ook heel divers, dit zorgde voor harmonie” vertelt locatiemanager Jolande Everkes.
Mantelzorgers van een oud-bewoner vonden het best spannend om te komen omdat ze wellicht te emotioneel zouden worden. Door de warme manier van spreken en de goede begeleiding van Maria, ging dat juist ontzettend goed. "Zij waren erg blij om ons weer te zien, herinneringen op te halen en hun verdriet, dat er nog zo duidelijk was, met ons te delen. De uitvaartceremonie vond destijds bij ons in huis plaats. 'We hebben het samen gedaan, en dat voelen we nog steeds,' is wat ze zeiden. Hen uitnodigen voor deze avond vond ik belangrijk, ik voel dat dit gewaardeerd wordt” aldus Jolanda.
Zo’n waardevolle avond, het raakte echt!
Levend verlies
Het verlies dat al plaats vindt terwijl iemand er nog is noemen we 'levend verlies'. Maria vertelde tijdens de thema-avond dat het hier gaat over afscheid nemen van verwachtingen. "Erkennen dat het beeld van de toekomst is veranderd. Het loslaten van de vertrouwde woonomgeving bracht al rouw mee, maar wonend bij Compartijn merken dat dat kleine ommetje buiten niet meer zelfstandig lukt, is weer een nieuw verlies. Met steeds weer wat nieuwe rouwgevoelens" aldus Maria.
Iemand die luistert
Ruimte geven aan emoties, structuur in de dag brengen als houvast, erover praten of schrijven en in contact blijven met je omgeving. Internet staat vol met verhalen en adviezen over rouw. Over de verschillende fases en wat je wel of niet zou moeten doen. Al scrollend door de vele pagina’s is heel snel duidelijk dat rouwen voor iedereen anders is. Wat vaak terugkomt is dat het enorm helpt als iemand zich gehoord voelt in zijn of haar verdriet. Dat er iemand luistert. Dat je je verhaal kunt vertellen. En nog een keer. En nog eens.
Een arm om je schouder
We gaan dit onderwerp in onze huizen niet uit de weg. Verdriet mag er zijn. En kijken naar wat er nog wel is mag óók. Hoewel de naam ‘Leefplezier’ misschien geen recht lijkt te doen aan het gevoel van verlies, hoort de aandacht en zorg hiervoor toch zéker thuis in dit rijtje. Want mensen om je heen hebben die je steunen en een arm om je schouder slaan als dat nodig is, dragen bij aan je thuis voelen en kijken naar de (kleine) dingen die er nog wel zijn.