14 september 2022

Meegaan in de belevingswereld van bewoners

Mensen met dementie beleven de dingen anders. Door de schade in de hersenen gaat iemand letterlijk terug in de tijd. Recente herinneringen vervagen als eerste en herinneringen van vroeger blijven bestaan. Dit kan blije gevoelens oproepen, zoals een herinnering aan thuis, waar geborgenheid en liefde was. Een ander heeft wellicht andere mindere prettige herinneringen, waardoor iemand verdrietig of boos kan zijn. Zo is ieder uniek en heeft elk mens wat anders nodig.

Esther ten Dam werkt als Kwaliteitsverpleegkundige bij Compartijn en beschrijft zo'n situatie in onderstaande blog, tijdens haar bezoek aan Huize De Compagnie in Ede. Waar ze kennismaakt met twee bijzondere bewoners.

Mooi warm thuis

Ik ben in Ede aan het werk bij Huize de Compagnie. Een prachtig pand dat voorheen een kazerne was. Prachtig verbouwd tot een mooi warm "thuis" voor de ouder wordende mens en/of de mens met dementie. Het huis is groot ruim, er is veel bewegingsruimte. Het is hier heerlijk vertoeven.

Verwend worden door de kok

Ik word regelmatig verwend door de kok die mij een kopje versgemaakte soep komt brengen, met daar bovenop een mooi broodje. Hoe fijn is dat. Om wat terug te doen help ik met aardappelen schillen. De heer G is er al erg druk mee. Ik vraag of ik hem mag helpen. Dat mag zeker. “Als je ze wel heel dun schilt”, zeg hij.

Oei, denk ik. Ik kan wel aardappelen schillen, maar niet zo dun. Ik zeg tegen de kok dat hij er dan maar een extra aardappel bij moet doen om het verschil goed te maken. De heer G moet erom lachen.

Zingeving door aardappels schillen

Ik kijk naar zijn mooie handen en hoe hij behendig de aardappelen schilt. “Waar komt u vandaan?”, vraagt hij. Ik vertel dat ik in Zenderen woon, in Twente, het oosten. Oei, dat is wel een eind op de fiets. Dat is zeker een eind, maar daarom ga ik met de auto. “Dat was beter dan”, zegt hij en gaat aandachtig verder met schillen. Heel secuur.

Dit is zijn vaste taak en hij gaat er helemaal in op. Neemt het bloedserieus. Mooi dat hij kan helpen, een taak heeft die hij nog goed kan uitvoeren. Dat is zingeving, leefplezier.

De wijzen komen uit het oosten

Mevrouw H komt eraan met haar rollator. “Weet jij waar mijn vader is? Hij zou langs komen...” Ik zeg dat het wel heel koud is buiten en dat het maar zo kan dat hij daardoor wat later is. Ik zie dat ze opgelucht is. “Nou, dan wacht ik nog even. Zullen we een kop koffie drinken?” Dat is een goed idee, dat gaan we doen.

De heer G kijkt op en zegt plotseling: "De wijzen komen uit het oosten!” Ik moet hier smakelijk om lachen. “Dat klopt” zeg ik, “dat is wat men zegt”. Ik bedank beiden voor de gezelligheid, pak mijn tas in en ga met een grote glimlach weer richting huis.

Bevoorrecht dat ik dit mooie werk mag doen.